Πριν αναπτυχθεί το κλασικό μπαλέτο, το μπαλέτο βρισκόταν σε μια περίοδο που αναφέρεται ως ρομαντική εποχή. Το ρομαντικό μπαλέτο ήταν γνωστό για την αφήγηση του και συχνά είχε μια πιο απαλή αισθητική. Το κλασικό μπαλέτο δημιουργήθηκε όταν ένας δεξιοτέχνης του

Πολλές γνωστές μέθοδοι μπαλέτου έχουν πάρει το όνομά τους από τους εμπνευστές τους. Για παράδειγμα, δύο κυρίαρχα συστήματα από τη Ρωσία είναι γνωστά ως η μέθοδος Vaganova μετά την Agrippina Vaganova και η μέθοδος Legat, από τον Nikolai Legat.

Ο George Balanchine συχνά θεωρείται ότι ήταν ο πρώτος πρωτοπόρος αυτού που είναι σήμερα γνωστό ως νεοκλασικό μπαλέτο, ένα στυλ χορού μεταξύ του κλασικού μπαλέτου και του σημερινού σύγχρονου μπαλέτου. Ο Τιμ Σολ, συγγραφέας του Από την Πετίπα στον Μπαλαντσίν, θεωρεί τον Απόλλωνα του Μπαλανσίν (1928) ως το

Μετά τη μετακίνηση των Ρωσικών Μπαλέτων στη Γαλλία, το μπαλέτο άρχισε να έχει ευρύτερη επιρροή, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Από το Παρίσι, μετά από διαφωνίες με τον Ντιαγκίλεφ, ο Φόκιν πήγε στη Σουηδία και μετά στις ΗΠΑ και εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη.

usses. Αποτελούνταν από χορευτές από τη ρωσική εξόριστη κοινότητα στο Παρίσι μετά την Επανάσταση. Ο Diaghilev και ο συνθέτης Igor Stravinsky ένωσαν τα ταλέντα τους για να ζωντανέψουν τη ρωσική λαογραφία στο The Firebird and Petrushka σε χορογραφία του Fokine.

Το μπαλέτο είναι μια επισημοποιημένη μορφή χορού με τις ρίζες του στις ιταλικές αυλές της Αναγέννησης του 15ου και 16ου αιώνα. Το μπαλέτο εξαπλώθηκε από την Ιταλία στη Γαλλία με τη βοήθεια της Catherine de' Medici, όπου το μπαλέτο αναπτύχθηκε